1 IV 2018 – NIEDZIELA ZMARTWYCHWTANIA
PAŃSKIEGO
KATEDRA – ks. prob. Waldemar Klinger
T: Świadectwo świadków.
Najmilsi!
Jedyny na świece grób, który opustoszał, to grób Jezusa Chrystusa - naszego Zbawiciela. Dzisiejszego poranka, tak jak apostołowie, przychodzimy do tego pustego grobu pełni zdumienia. Bo, po ludzku, zakrawa to na absurd, na jakieś niewyobrażalne wydarzenie, które nigdy w historii ludzkości się jeszcze nie wydarzyło. I my - tu zgromadzeni - w naszej katedralnej świątyni, jesteśmy dziedzicami tych wydarzeń sprzed niemal dwóch tysięcy lat.
Doskonale ujął tę prawdę papież Benedykt XVI
(w wielkanocnym Orędziu Urbi te Orbi - 2012). Tak oto mówił:
„Jeśli Jezus zmartwychwstał, to wówczas – i tylko wówczas – wydarzyło się coś naprawdę nowego, co zmienia kondycję człowieka i świata.
Tak więc On - Jezus - jest kimś, komu możemy absolutnie ufać i nie tylko ufać w Jego orędzie, ale właśnie Jemu samemu, ponieważ Zmartwychwstały nie należy do przeszłości, ale jest obecny teraz, żyjący”.
Czyż nie jest to oszałamiająca prawda!? Jak naucza papież to, co się wydarzyło w Jerozolimie przed dwoma tysiącami lat, czyli w odległej przeszłości, nie jest dla nas tu zgromadzonych zaprzeszłą historią, ale jest dziejącą się teraźniejszością i naszą przyszłością - naszą nadzieją.
I trzeba to głęboko podkreślić, że wiara nasza, wiara
w zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, wiara w grób, który opustoszał jest wiarą budowaną na świadectwie świadków tamtych wydarzeń.
W naszych czasach budujemy nasze opinie też na usłyszanym świadectwie. Najczęściej różnorakie media przekazują taką czy inną informację, opisują jakieś wydarzenie powołując się na relacje bezpośrednich świadków.
Badając sprawę pustego grobu i zmartwychpowstania Jezusa Chrystusa musimy odwołać się również do świadectwa świadków.
Już Stary Testament ustanowił prawo, że jakąkolwiek sprawę rozpatrywaną przed sądem trzeba było oprzeć
o świadectwo co najmniej dwóch świadków. Wtedy sprawa dla sądu była wiarygodna.
I tak, jak podaje ewangelista Mateusz (Mt 26,60):
„W końcu przed sądem stanęło dwóch i zeznało przeciw Jezusowi mówiąc fałszywie”. Jak się zdarzało w tamtych czasach fałsz i zakłamanie było na porządku dziennym. I Stary Testament podaje wiele takich przykładów.
Przy czym w rozumieniu chrześcijańskim, w języku greckim, łacińskim i w wielu językach nowożytnych - słowem świadek zaczęto określać również postawę męczennika, czyli tych, którzy własną, męczeńską krwią zaświadczyli
o prawdziwości swojego świadectwa. Czyli świadek to martyr czyli męczennik. Dobitnie oddaje to język francuski. Słowo świadectwo czyli martyria to związanie losów świadka z przeznaczeniem, z losem, który spotkał tego, o którym daje się świadectwo, o którym się świadczy. Inaczej mówiąc, jeżeli chrześcijanin daje świadectwo to jest gotów własną, męczeńską krwią przypieczętować prawdziwość swojego świadectwa.
Tak więc, gdy sięgniemy do dzisiejszego ewangelijnego opisu odkrycia pustego grobu, musimy zwrócić uwagę na fakt, że dokonali tego odkrycia dwaj apostołowie Piotr i Jan, którzy stali się martyrami czyli świadkami, czyli męczennikami tej prawdy. Po doświadczeniu pustego grobu i prostym Janowym stwierdzeniu: ów uczeń ujrzał i uwierzył. Ci apostołowie, świadkowie stali się męczennikami – martyrami pustego grobu. Woleli oddać życie i cierpieć dla Chrystusa niżeli wyrzec się tej prawdy, którą przeżyli i doświadczyli.
I kolejni świadkowie to dwaj uczniowie Jezusa, którzy uciekali do Emaus. Jak wiemy z relacji ewangelijnej jeden z nich miał na imię Kleofas. Oni to doświadczyli spotkania Zmartwychwstałego Pana. Ale rozpoznali go dopiero na łamaniu chleba i temu dali świadectwo.
Natomiast sam Pan Jezus zostawił nam, również tu zgromadzonym, najcenniejsze świadectwo, wręcz świętość Kościoła katolickiego - eucharystię, czyli świadectwo dwóch postaci chleba i wina, czyli swoje mistyczne Ciało i Krew. To nieśmiertelni świadkowie Żyjącego Pana w Żywym Kościele Katolickim. Eucharystia i święte postacie Ciała i Krwi Pana Jezusa to wręcz esencja, fundament naszej katolickiej tożsamości, naszej Katolickiej wiary.
Kolejnymi, wręcz nieprawdopodobnymi świadkami pustego grobu, które dotrwały do naszych czasów są dwa nad wyraz wiarygodne świadectwa tamtych wydarzeń. Są to płótna zabrane z pustego grobu: całun grobowy, w którym było owinięte ciało Jezusa, przechowywany obecnie w Turynie
i chusta, która spoczywała na twarzy zmarłego Jezusa, obecnie przechowywana w Manopello. Można by rzec dwaj niemi świadkowie, którzy do dzisiaj przemawiają o tym, co się wtedy wydarzyło. I jest to świadectwo tak mocne, że intryguje wszystkich badaczy na świecie swoim niezwykłym przekazem.
Najmilsi! Mając na uwadze powyższe fakty, życzę wam wszystkim, abyście trwali niezachwianie w wierze ojców waszych. Abyście byli dobrymi i wiarygodnymi świadkami sprawy Chrystusa w naszym współczesnym świecie. Zmartwychwstały Chrystus Pan potrzebuje świadectwa każdego z was! I to nie raz w roku świadectwa związane z obchodami wielaknocnymi. Bo jedynie twoje świadectwo chrześcijańskiego życia, głębokiej, żywej i niezachwianej wiary może zrodzić miłość do Chrystusa w twojej rodzinie, w miejscu pracy i umocnić życie parafialne. Pomyśl: Czy twoja wiara zrodziła się z relacji medialnych czy z świadectwa twoich rodziców i dziadków? Bo kto uwierzy medialnym przekazom o Miłości Boga do człowieka. Tylko wiara każdego z was może zaświadczyć o tej miłości, miłości, tak silnej, że nawet śmierć została przez nią pokonana. Tak, więc idź i głoś tę prawdę pustego grobu. Jesteś posłany! Jesteś świadkiem sprawy Chrystusa!
Amen.